Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Quod non faceret, si in voluptate summum bonum poneret. Duo Reges: constructio interrete. Et ille ridens: Video, inquit, quid agas; Nihil ad rem! Ne sit sane; An vero, inquit, quisquam potest probare, quod perceptfum, quod. Sit hoc ultimum bonorum, quod nunc a me defenditur; Nec vero pietas adversus deos nec quanta iis gratia debeatur sine explicatione naturae intellegi potest.
Est, ut dicis, inquam. Sed quid minus probandum quam esse aliquem beatum nec satis beatum? Quo modo autem optimum, si bonum praeterea nullum est? Itaque rursus eadem ratione, qua sum paulo ante usus, haerebitis. Non semper, inquam;
Virtutis enim beataeque vitae, quae duo maxime expetenda sunt, serius lumen apparet, multo etiam serius, ut plane qualia sint intellegantur.
- In his igitur partibus duabus nihil erat, quod Zeno commutare gestiret.
- Quae si potest singula consolando levare, universa quo modo sustinebit?
- Quam ob rem tandem, inquit, non satisfacit?
- Si quicquam extra virtutem habeatur in bonis.
- Philosophi autem in suis lectulis plerumque moriuntur.
- Eadem fortitudinis ratio reperietur.
Tum Triarius: Posthac quidem, inquit, audacius. Mihi quidem Antiochum, quem audis, satis belle videris attendere. Si longus, levis dictata sunt. Deinde disputat, quod cuiusque generis animantium statui deceat extremum. Praetereo multos, in bis doctum hominem et suavem, Hieronymum, quem iam cur Peripateticum appellem nescio. Ergo instituto veterum, quo etiam Stoici utuntur, hinc capiamus exordium.